Epilog

Carrie

Podchodzę do Louisa i poprawiam mu krzywo zawiązany krawat. On nie potrafi zawiązać go dobrze. Po prostu płakać mi się chcę. Tyle lat a on nadal się nie nauczył. Łapię jego twarz w swoje dłonie. Przeczesuje palcami jego włosy.

- Uśmiechnij się to ślub twojej córki nie pogrzeb- mówię widząc jago skwaszoną minę.

- Ten zdrajca – syczy, a ja ledwo powstrzymuje śmiech.

- Twój zięć.

- O sześć lat młodszy.

- Kocha ją, a ona jego.

- Jest od niej starszy o siedemnaście lat.

- Naprawdę ta liczba robi ci taką różnicę. Kochanie kochają się. On o nią dba. Nie znalazła by nikogo lepszego.- Całuję kącik jego ust.- Masz pewność, że on nie jest taki jak nasz syn.

- Przynajmniej ma zdrowe zapędy.

- W tym miesiącu widziałam Aleca z trzema różnymi dziewczynami. A na ślub idzie z czwartą. Jak zapytałam o poprzednie to stwierdził, że to już przeżytek.

- Szuka tej jedynej.

- I łamie serca innym. Chodźmy kochanie bo się spóźnimy. A to nie wypada.

- Taak.- Louis łapie mnie za rękę i wychodzimy z pokoju. Idąc korytarzem patrzę na te wszystkie zdjęcia, które uzbieraliśmy. Nigdy bym nie pomyślała, że tak ułoży się moje życie. – A z im idzie Mila?

- Emila, chyba z  tym kolegą z klasy. – Tym razem się nie powstrzymuję i wybucham śmiechem.- Lou dzieci ci już urosły.

Aria

Poprawiam białą sukienkę i przeglądam się w dużym lustrze. Uśmiecham się szeroko widząc swoje odbicie. Co fryzura i makijaż robią z człowiekiem. Do pomieszczenia wchodzi tata.

- Ślicznie wyglądasz księżniczko.

\- Dziękuję. – Rzucam się mu na szyję i mocno przytulam.- Ale ty też się cieszysz?

- Tak, malutka. Chociaż ten zdrajca.

- Tato, to twój przyjaciel. Pracowaliście razem. Kocham Harry’ego.

- Dlatego nadal żyje- mówi poważnie, a ja kręcę głową. On jest niepoprawny.

KONIEC 

http://bezcennydar-harry-melody.blogspot.com/